فکر می‌کنم یکی از حرکت های خوب و موثری که در حوزه هنری اتفاق میافتد برگزاری همین جشنواره است. این جشنواره به ما نشان می دهد که در کجا قرار داریم. داشتهها و توانمندیمان در خارج از تهران چقدر است. چقدر از راه را درست رفتهایم و در کجا شاید کوتاهی کرده‌ایم. نقاط قوت و نقاط ضعف ما چه چیزهایی است.
از این گذشته به نظرم این جشنواره پل خوبی برای ارتباط مراکز مختلف استانها با هم است. تولیدات یکدیگر را مشاهده میکنند و در کنار آن همفکریها و مشورتها صورت میپذیرد و این ارتباط بدون شک به رشد و اعتلای آثار کمک میکند. جشنواره تولیدات پاسخی مثبت است به همت و تلاشهای همکاران و هنرمندان حوزه هنری در مراکز مختلف.
من در سه جشنواره قبلی حضور نداشتم. اما با توجه به آثاری که در جشنوارههای دیگر مشاهده و داوری می‌کنم به نظرم در کل، سطح تولیدات این جشنواره خوب است و ما در اینجا میتوانیم با افتخار از تولیدات حوزه هنری اسم ببریم. فیلم های مستند، انیمیشن و حتی داستانی بلند ضمن مضمون و محتوا از لحاظ ساختار و پرداخت هم اغلب کارهای قابل اعتنایی هستند. البته ایراداتی هم وجود دارد که با کارهای آموزشی و برگزاری کارگاههای بیشتر باید تلاش کنیم این نواقص از بین برود. برای مثال می توانم به زمانِ آثار اشاره کنم. در تولیدات مستند، فیلمهای کوتاه داستانی و حتی در انیمیشنها ایجازی که فیلم میطلبد در خیلی از آثار دیده نمیشد. نمیدانم چرا اغلب فیلمسازان جوانِ ما دوست دارند تایم آثارشان زیاد باشد. در حالی که بخشی از ارزش یک فیلم کوتاه به ایجاز آن است. یا حتی فیلم مستند. وقتی فیلمی میتواند در حدود سی دقیقه موضوع خود را به زیبایی روایت کند و بسیار هم تاثیرگذار باشد چرا باید با افزایش تایم به اثری خسته کننده و ملال‌آور تبدیل شود. بحث دیگر انتخاب سوژههاست که فیلمسازان باید با دقت و وسواس بیشتری به آن نگاه کنند. سوژه‌ی تکراری یا روایتهای یکسان باعث عدم توفیق اثر میشود و این نکتهای که هم فیلمساز باید به آن بیشتر توجه نماید و هم سفارش دهندۀکار.
